Vogelmeisje

Met je vleugels strak gevouwen
En je ogen stevig dicht
Zit je verstrikt in stille wolken
Verdwaald, en reikend naar meer licht

Ach meisje toch, wat moet je dragen
Een hart dat fluistert, stil en klein
Je ogen zoeken slechts naar binnen

Je woorden klinken diep van pijn

Maar weet: we staan rondom je heen
En helpen je vol hoop vooruit
Je hoeft het niet alleen te doen
Eens sla jij zacht je vleugels uit