Idderein is bizônger

Op schoël spulde weej tikkertje
Sofie stông aan de kank
Weej leete um noëts meidoön want
Ut leep ’n bietje mank

Ik struukelde, mien bein zei ‘krak’
En ik veel op de grônk
Sofie kwaam toen drek nao mich toe
En zei: “des neet gezônk”

Zes waeke môs ik in ut gieps
Det veel neet altiëd mei
Gelökkig kwaam Sofie dök langs
Den spulde weej met klei

Op schoël spulde ze tikkertje
Weej stônge aan de kank
Mien bein moch bijna oêt ut gieps
Det van Sofie bleef mank

Toen ik eindelik nao al dae tiëd
Gewoën wir laupe kôs
Moch ik wir meidoon, maar ik zei
“Sofie huürt auk beej ôs”

Noow speule weej vort same
De juf zei: “Ut is ein wônger”
Neemes steit miër aan de kank
Det is wal hiel bizônger