Eindejaarsgedicht 2020

Voor de vrijwilligers van de kerk

Vorig jaar om deze tijd
Was alles nog normaal
Dat virusje in China
Voor ons was het egaal

In februari vierden wij
Nog volop carnaval
Een week later werd het stil
In Bree en overal

We moesten in lockdown
En onze handen gingen stuk
Ze konden wel nog puzzels leggen
Ons enige geluk

Uit eten kon ook lekker thuis
Dat smaakte net zo goed
Maar feestjes vieren mocht niet meer
Daar werd je voor beboet

De zomer mochten we even los
Op stap en naar terrassen
Wel op afstand van elkaar
En goed de handen wassen

Aarzelend begonnen we aan dit normaal te wennen
Tot in het najaar wederom een golf kwam om te jennen
Met 30 mensen in de kerk op afstand van elkaar
Met 1000 vragen in ons hoofd omtrent dit rare jaar
Wat is in hemelsnaam voor ons het toekomstperspectief?
Wie weet houden we volgend jaar een knuffeloffensief