Truukkiëke

Eindejaarsgedicht 2016 voor de vrijwilligers van de parochie

Un jaor der tösssenoet gewees, lets kwaam hae truuk nao Bree
Zien aug veel op ut toredaak, det blônk as un moskee
Op zaoterdig um zeve oor, woei hae ter kerke gaon
Hae stông vur un geslote deur en bleef un tiedje staon
Gen mis, den maar un drenkse doon en met de bus nao stad
Maar wao is toch die bushalte? Haet eemus die gejat?

Hae ging te voot de Dörpstraot door, gans Bree leek wal ver-Z
Met Bruiz en Rootz, twieje niej kefeez, dao drônk hae zich maar get
Daonao nog ef un blökske um, alwir zoog hae get geks
De sporthal van 't Tref gesplitst, vur ut niej medisch complex
Truuk leep hae langs ut centrumplein, dao stông un groët gebouw
Ut MFA of hoës van Bree, wat hip, asjemenou

De niej Violier die kôs hae nog, die waas van vurrig jaor
Maar achterum un greune kiët, verhip De School is klaor
Hae ging nao hoës en sleep good oët, un oor langer in bed
Want de hoëgmis waas, woord um verteld, nao èllef oor verzet
Maar in de kerk zoog hae veuraan, pestoër Verbong neet staon
Ziene buurman zei: we hebbe vort Te Boekhorst as keplaon

Is der den niks miër wat ut waas? Jaowal, ein ding det blieft
Want ôs vrijwilligers van de kerk, die zien nog steeds geliefd
Die zette zich nog altiëd in, die staon nog altiëd klaor
Ôs Britse parochie blief intact, ok in ut nieje jaor