Je loopt heel rustig voor me uit
En kijkt niet op of om
Ik zie van ver dat jij het bent
Je rug een beetje krom
Je beige jas hangt achteloos
Over je schouders heen
Ik roep je, maar je hoort me niet
En wandelt door, alleen
Ik zigzag door de menigte
En kom steeds dichterbij
Dan eindelijk tik ik je aan
Verbaasd kijk je naar mij
Ik deins terug, je bent het niet
En schud beduusd mijn hoofd
De tranen stromen eindeloos
Ik voel me leeg, verdoofd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten