Gewoon

Vandaag was ik, met het verstand op nul, bezig met huishoudelijke taken. En zo ontstond er in mijn hoofd een gedichtje

Mama heeft gestreken
Mijn kleren waren op
Ik hoor de deurtjes kreunen
Mijn kast is nu weer prop

Haar hoor ik nooit klagen
Het lijkt zo doodgewoon
Maar ik weet, zonder mama
Dan liep ik blootgewoon

Mama staat te koken
Mijn maag zeurt aan mijn kop
Ik laat het me goed smaken
Mijn buikje is weer prop

Haar hoor ik nooit klagen
Het lijkt zo doodgewoon
Maar ik weet, zonder mama
Dan at ik broodgewoon