Gedicht voor Moeke

Dit gedicht heb ik 11 februari in de kerk voorgelezen op de uitvaart van mijn moeder.

Miene kop is net un zeef
Wat heb ik net gegaete?
Wat der door de gaetjes ging
Det bin ik wir vergaete

Gelökkig is der ok un deil
Det geit der neet doorhaer
Van vruuger weit ik alles nog
En dao aan dink ik gaer

Mien jeugd die zoë gelökkig waas
Mien breurs, mien pap en mam
Det is miër waert den weite wat
Zoot op dien bôtteram

Mien huwelijk en naogeslacht
Blieft in de zeef ok hange
Ik kin goddank nog idderein
Met ope erm ontvange

Petatte schelle doon ik neet
Ik maak gen greunte klaor
Want det is door de zeef gegaon
Den is ut dus neet waor

Ut praote bin ik neet verlierd
En liedjes die ik kin
Die zitte stevig in dae kop
Net as mien goije zin

En as ik aant geniete bin
Gewoen op det moment
Den dink ik beej michzelf dök
Ik bin toch neet dement